Steun ons | Klik hier
Een bijdrage van: Mark van Vuuren
Door de ogen van een kind – een korte toelichting bij het gedicht
GK Chesterton hield van de manier waarop kinderen naar de wereld kijken: Wat een kind een kind maakt, is haar gave om zich over de wereld te verwonderen, en optimistisch te zijn. Een kind is naar buiten gericht, benieuwd wat er te beleven valt [zie ‘What I saw in America’, p. 241]. Chesterton gebruikte dit perspectief van een kind voor het eerst in het gedicht By The Babe Unborn, waarin hij een ongeboren kind laat mijmeren over hoe ongelofelijk opwindend het moet zijn om te bestaan. In dit gedicht belooft dat kind zich heel goed te gedragen: “the uncreated creature crying out for existence and promising every virtue if he might only have the experience of life” [Autobiography, p. 97].
Omdat er nog geen Nederlandse vertaling bestond van dit gedicht, heb ik een eerste poging gedaan.
DOOR DE BABY IN DE BUIK
Als hoge bomen statig staan,
en gras de kop op steekt
Als hier en daar een blauwe zee
de bleekheid onderbreekt.
Als vuur hing, stevig in de lucht
haar warmte mij omkleedt
Als diepgroen haar van heuvels golft
dan wist ik wat ik deed
Ik lig hier ’s nachts en droom dan dat
ogen naar me speuren
en echte mensen leven daar
achter stille deuren.
Kom, tegenwind: liever een uur
vol reizen, pijn en strijd
dan in dit rijk der duisternis
heersen in eeuwigheid
Als ze me zouden laten gaan
op reis de wereld rond
bleef ik echt braaf zolang ik mij
in sprookjesland bevond.
Geen onvertogen woord of spot
zou je van me horen
Als ik gewoon naar buiten kon
vast maar was geboren.
Origineel van G.K. Chesterton (1900)
BY THE BABE UNBORN
If trees were tall and grasses short
As in some crazy tale
If here and there a sea were blue
Beyond the breaking pale.
If a fixed fire hung in the air
To warm me one day through
If deep green hair grew on great hills
I know what i should do
In dark i lie: dreaming that there
Are great eyes cold or kind
And twisted streets and silent doors
And living men behind
Let storm clouds come: better an hour,
And leave to weep and fight
Than all the ages I have ruled
The empires of the night
I think that if they gave me leave
Within the world to stand
I would be good through all the day
I spent in fairyland.
They should not here a word of me
Of selfishness or scorn
If only I could find the door
If only I were born.
Dr. Mark van Vuuren is communicatiewetenschapper en universitair hoofddocent aan de universiteit van Twente.
