Steun ons | Klik hier
Kortgeleden was ik op een ‘Bijbel-bier-vlees-mannen-kampvuur-avond’. Met heuse prediker en preek. Vanwege de Corona-maatregelen en de afgelegen locatie deed het denken aan één van die oude hagenpreek schoolplaten. Het onderwerp betrof ‘Levensheiliging’. Volgens enkele aanwezigen een belangrijk en ‘in de huidige tijd’ miskent thema.
Wat mij opviel aan de behandeling van het thema was dat de definitie van heiligheid met name leek te liggen in de lijn van ‘zondeloosheid’. Tegenovergestelde van het heilige is dan natuurlijk het zondige. En alhoewel ik natuurlijk niet kan ontkennen dat God – het hoogst heilige – zondeloos is, ligt zijn heiligheid voor mij meer gelegen in het ‘volstrekt andere’. Niet gelegen in eigenschappen of handelen, maar in een ZIJN. Een op mensen toegepaste heiliging is dan ook niet een zondeloosheid, maar een ‘apart gezet’ zijn. Anders zijn door Zijn anderszijn.
Levensheiliging is dan ook niet enkel wat zondemanagement en proberen de juiste dingen te doen en slechte zaken te laten, maar het juiste te zijn. En dat is nu net iets wat we niet zelf kunnen, maar wat God door ons heen doet. Zijn leven in ons (1 Joh.4:13). Wanneer wij in Hem blijven, en Hij in ons (Joh.15). God – het volstrekt andere – maakt ons anders.
Het is dus het verschil tussen doen en zijn. Vanuit het zijn komt het doen. Vanuit het doen volgt niet automatisch het zijn. Het is een belangrijk verschil. Het ene is buitenzijde – oppervlakkig – maar kan er goed uitzien hoewel de motieven verwrongen zijn. Het anders is de binnenzijde – de kern – en kon van buitenaf wel eens niet zo opvallend zijn. Het is het verschil tussen symptoom en oorzaak, referentie en bron.
Een zondevrij leven is dan ook geen synoniem voor heiligheid. Het maakt heiligheid onbereikbaar. Maar werkelijke heiliging is dichtbij en bereikbaar voor iedere gelovige. En dan ga je ontdekken dat zonde – dat wat niet bij God hoort – minder bij jou en mij gaat horen.
Ik moest tijdens deze avond ook denken aan deze woorden van Jezus: “Niet de dingen die je mond íngaan, maken je onrein. Maar de dingen die úit je mond komen, maken je onrein.” (Mat.15:11). Het gaat er dus niet zozeer om welke films je kijkt, wie je vrienden zijn, welke muziek je luistert, wat je werk is. Maar veelmeer waar je verlangens je naar toe trekken, waar je hoop en wensen liggen. Wat je hart wenst te horen en zien.
Heiliging en minder willen zondigen hebben dus wel een relatie met elkaar, net als waar je naar zoekt met wat je binnenlaat. Heiliging is geen jas die je aan of uittrekt, maar gaat over wie jij ten diepste bent. Het is een metamorfose. Het maakt wel uit wat je doet, of je het goede probeert te doen en het slechte te laten, maar alleen als het uit de juiste bron komt. En dan kun je zelfs doen alsof, waarna gedrag en gewoonte zullen volgen.
Ik moest denken aan een analogie. Vaak lijkt het alsof het gaat om wat je inademt. Is het zuurstof of giftige damp? Dan zul je gezond blijven of ziek worden. Hier gaat het om wat van buiten tot je komt – ik denk dat het de niet de juiste analogie is. Jezus zelf gebuikt het beeld van levend water (en brood). Het maakt dan veel minder uit in welke omgeving je zit, zolang je goed hebt gegeten kun je veel aan. Maar als je gaat snacken dan neemt je weerstand af, krijg je eerder weer trek en krijg je niet de juiste voedingsstoffen binnen.
De vraag die daarom veel interessanter is, is niet de moralistische vraag of iets goed of fout is, maar de vraag of het past bij het leven met God waar je naar verlangt. Het is een evenwicht tussen God niet uitdagen: U moet het doen, ik hoef niets te doen. Dat is de duivel die zegt “spring maar van het dak, er staat geschreven dat de engelen je zullen opvangen (Mat.4). Dat is roekeloos leven. Anderzijds is er soms de hang naar een risicoloos en verzekerd leven, een leven zonder gevaren, uitdagingen of spanningen. Dat is de duivel die zegt volg Jezus maar zodra je die opleiding, baan of dat ene huis hebt. Later, nog niet.
Ik geloof dat wij op het scherpst van de snede zijn geroepen om ten volle te leven. Met vallen en opstaan, maar altijd met Hem. En dát ís levensheiliging. En misschien ook wel een ondergewaardeerd thema. Ik besprak het met mijn reispartner. Zijn reactie: ‘Ik luister eigenlijk nooit naar de preek, maar de ontmoeting, dat vind ik het mooiste en meest waardevol’. Mooi, en hij heeft gelijk. Ontmoeting staat boven kennis. Wat heb ik nog veel te groeien.
