Steun ons | Klik hier
Als alle superlatieven al opgebruikt zijn om het ontbijt met de kinderen te beschrijven, hoe kun je je dan nog verbonden weten met échte wereldgrote problemen? Als grote woorden gebruikt worden voor kleine gebeurtenissen, zijn de grote gebeurtenissen daarmee onbeschrijfelijk.
Dat is iets anders dan kleine gebeurtenissen groots maken, waar ik fervent voorstander van ben. Grote gebeurtenissen, en beschrijvingen hiervan, bestaan niet meer op een manier dat appèl doet. Snelle, vlot geschreven stukken worden gelezen (zoals dit korte, leuke stuk natuurlijk). De diepte in en herkauwen, daarvoor leent zich geen tijd.
Een groter probleem is echter dat we de verkeerde kant op redeneren. Waar voorheen de groep, kerk, zuil of acht-uur-journaal ons referentiekader was, daar waar wij ons aan konden spiegelen, zijn wij nu ons eigen referentiekader. Waar we eerst van binnen naar buiten keken, kijken we nu van buiten naar binnen.
Wíj zijn de norm: Loopt er een geweldenaar rond in Nederland? Moet je die kleine van mij eens zien tijdens het naar bed gaan; dat is pas een geweldenaar. Vluchten er miljoenen mensen weg vanuit oorlogsgebied? Moet je mijn oma eens zien als ze vanwege een tekort aan zorgpersoneel haar eigen billen moet afvegen; dat is pas een oorlogsgebied. Onze kleine problemen zíjn de wereldproblemen. En de wereldproblemen hertalen we: van vluchteling naar profiteur, van slachtoffer naar aansteller, ga zo maar door.
Het is een pessimistische visie op het leven en een positieve kijk op navelstaarderij. Maar wat als we nu eens optimistischer in het leven zouden staan? Misschien kunnen we het omdraaien: genieten van de kleine dingen en ons druk maken over de grote. Niet drukmakend in een meesmuilende, kwade zin, maar – om het met Chesterton te zeggen – lachend van verbazing en ongeloof. Is dít wat werkelijk gebeurd? Dan kunnen we dit zélf, binnen onze invloedssfeer, daadwerkelijk en concreet anders doen. De invloedssfeer zal dan overigens vaak op een olievlek lijken; langzaam maar zeker uitbreidend.
De pessimisten konden nauwelijks meer zelfs het zwartste ding vervloeken, want zij konden het niet onderscheiden van zijn achtergrond. Niets was slecht omdat alles slecht was. – G.K. Chesterton
Dank je wel voor je stevige blog