Steun ons | Klik hier
Ha Erwin,
Ik ben blij met je antwoord. Als vergelijking een puzzel: de stukjes zijn op hun plek gekomen en het plaatje is heel mooi! Na jouw reactie begin ik ook de verpakking mooi te vinden. Dat was voor mij niet gemakkelijk, maar nu terugkijkend wel boeiend!
Is het niet geweldig dat wij onze persoonlijkheid, dat wat ons uniek maakt, zelfs straks in de hemel niet zullen verliezen. Door ons beiden is over onze reacties nagedacht, gezocht naar de intentie, bedoeling. Ik mocht zo de persoon Erwin iets beter leren kennen. En wellicht andersom. Elk mens is een universum in miniatuur! Is het niet onuitsprekelijk groot en heerlijk dat onze Schepper dit ‘kleine’ en het grote universum totaal gaat vernieuwen?
Maar nooit los, losgedacht, van Jezus, de Zoon van God, de zoon des mensen, in wie God en door wie Hij alle dingen nieuw gaat maken. Ja, ook wij zullen door de Here vernieuwd worden volgens Zijn belofte. En het eerste waaraan ik dan denk is dat zij transparant zal zijn gemaakt! Niets verborgens, geen onduidelijkheid, geen dubbele bodems. Want wij zullen een en al ‘licht’ zijn omdat God, die Licht is en in Hem is geen duisternis, in ons (permanent) wonen zal. Ik weet niet hoe het jou vergaat maar ik kan nauwelijks wachten!!
Mooi wat je zei over dat eindigen. En de cirkel die weer rond is. Nu denk ik aan dat bijbelwoord: want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen.
Bovenstaande geschreven hebbend mijmer ik onder de douche nog wat na (dat gaat blijkbaar goed samen). Ik denk aan ‘universum’, ‘de hemel in ons’; God ZO dichtbij. En aan de tekst: ‘God zal alles en in allen zijn voor wie Hem liefhebben‘. En nu komt het: er staat geschreven ‘de hemelen kunnen U zelfs niet bevatten‘. Ik kan er niet meer bij!!
In dit verband las ik eens: de liefde van God is zo onmetelijk groot, het is of een kleine jongen de oceaan met z’n armen wil omvatten. Nou, zo ongeveer beleef ik dat wat ik hiervoor schreef (waar het hart vol van is………).
Aan deze God en Zijn beloften beveel ik jou en je gezin! Hem zij alle eer!
Groet, Rob.
Nawoord
De kerkgeschiedenis barst van de polemieken (discussie, strijd over conflicterende standpunten). Een geschiedenis van gelovigen die het in meer of mindere mate met elkaar (on)eens zijn. En soms lijkt de geschiedenis zelf een polemiek weer te geven door de tijd heen. Gelovigen die in verschillende tijden, perioden en culturen, verschillen in woorden, expressie, leerstellingen, levenswandel.
Een polemiek is niets anders dan een beeld van de kerkgeschiedenis. Soms in strikte zin; een ontmanteling van een dwaling, het afsnijden van een gezwel. Dat is paradoxaal; het is als de arts die eerst schade moet toebrengen om de patiënt gezond te houden. In veel gevallen in bredere zin: als twee tegenovergestelde zijden. Letterlijk; twee zijden, zoals een munt twee zijden heeft – en ook niet anders kan dan deze te hebben.
Geen slechte tegenover een goede kant, maar twee kanten van dezelfde munt. Zonder het een is er geen ander. Het is versterkend beide kanten te zien; pas dan zie je de volledige munt. Maar tenzij je hem opgooit is is dit niet mogelijk; je ziet slechts één kant.
De ene zijde van een munt vertegenwoordigd de waarde: dat staat voor waarheid. Daar zitten de dogma’s, leringen, orthodoxie, structurering, systematiek, begrip, kennis, de ethiek. Deze zijde is gestoeld op evidentie, maar zonder intuïtie levert het radicalisme op. Eindigend met een beeldenstorm. De baby blijkt maar al te vaak met het badwater weggegooid.
De ander zijde van de munt bevat een beeltenis: dat staat voor expressie. Daar zit de levenswandel, kunst, mystiek, verbeelding, visioenen, ervaring, de esthetiek. Deze zijde is gestoeld op haar intuïtie, maar zonder evidentie* levert het dwaling op. Eindigend met een brandstapel. Er blijkt maar al te vaak geen baby meer te zijn om weg te gooien.
De één is enkel de wortel, zonder boom of vrucht. De ander de boom, maar uitgehold. Er zit geen leven meer in. Samen is het een boom, geworteld en vruchtdragend.
Als God werkelijk is, hoef je niet bang te zijn om aan de boom te schudden. Hoef je niet bang te zijn voor revelatie en mag je de munt opgooien om alle kanten te zien. Daar hebben we elkaar voor nodig; dat is de Kerk. En dan blijkt samen ontdekken cumulatief; het blijkt door de onzekerheid van het onbekende heen juist zelfversterkend te zijn.
* Evidentie: hier bedoeld als de vaste grond of basis van leerstellingen (dogma’s). Dat is God’s Woord.
