Een kleine gedachte over het altijd dankbare onderwerp – liefde.
Liefde is in zichzelf niet deelbaar, maar enkel in volheid te geven. Liefde is om uit te delen, maar niet in kleine porties. Op liefde zijn de rekenkundige regels niet van toepassing. Waar een taartje, verdeeld onder mijn kinderen, voor allen 1/4 deel betekent, mag ik hen allen mijn onverdeelde liefde geven. Liefde in afgepaste porties ís helemaal geen liefde, maar een vals gevoel van liefdadigheid om het eigen geweten te sussen. Het is eigenbelang en daarmee zelfliefde. Het is Narcissus, verliefd op zijn eigen spiegelbeeld. En het is die hang naar zelf geliefd te zijn, die ziekelijk is.
Aardse liefde is niet volmaakt. Het is een afgeleide van de ware liefde. Agape, de goddelijke onvoorwaardelijke liefde. Alle andere soorten liefde, storge, eros, philia en caritas, komen hieruit voort. God ís liefde (niet omgedraaid). Het is gevangen in het beeld van perfecte synergie van een drie-enig God.
Gods liefde is dan ook volmaakt en overweldigend. Niet verdeeld onder zijn schepselen, maar voor elk in volheid te ontvangen.
Zijn handreiking naar ons geen halfslachtige poging, maar een totale overgave. Zijn liefde ’tot de dood ons scheidt’, en daar voorbij.