Steun ons | Klik hier
Een aantal weken geleden kwam er een discussie op gang tijdens een interne training op mijn werk. De trainer was van mening dat het ‘absurd’ is om je geloofsovertuiging een rol te laten spelen binnen de hulpverlening. Tot mijn verbazing leek het gros van de aanwezige collegae het hier mee eens te zijn, alhoewel wij voor een christelijke organisatie werken. Het punt van de trainer kwam hier op neer: Professionele hulpverleners werken ‘evidence based’. Geloof is niet evidence based (het is tenslotte geloof) dus is het niet professioneel dit een rol te laten spelen.
Tijdens het lezen van ‘De wereld van Sofie’ moest ik hieraan terug denken. In dit boek wordt namelijk wederom de suggestie gewekt dat religie een voor-wetenschappelijk tijdperk betreft. De mensen wisten niet beter dus verzonnen ze verhalen om de werkelijkheid te verklaren, zo zou ik de kern kunnen samenvatten.
Ik kan niet anders zeggen dan dat me dit stoort. Ten eerste worden alle religies op een hoop geveegd, terwijl het monotheïsme wel degelijk verschilt van andere (natuur)geloven. Daarnaast heeft ook een niet-gelovige een levens- en wereldbeschouwing welke een rol speelt in keuzes die worden gemaakt. Ik weet wel dat de Bijbel aangeeft dat wat voor de wereld dwaas is God juist heeft uitgekozen (1 Kor. 1: 27-29). Maar het idee dat ‘geloof’ als tegenstelling wordt gezien met de moderne maatschappij & wetenschap is een leugen; het trekt mensen af van daadwerkelijke overgave doordat het twijfel zaait in het hart. Een christen kijkt wel anders aan tegen de beleefde werkelijkheid en dit heeft consequenties voor alle levensgebieden en dus ook je werk. En mogelijk wijkt dit af van de mainstream wetenschappelijke denkrichting. Dit heeft niet te maken met ‘onwetenschappelijk denken’, maar met een andere interpretatie van de feiten. Dit deed me denken aan de volgende afbeeldingen.
.
Op de afbeelding hiernaast zie je een (valse) verwijzing naar een intelligente maker (God) die op zijn schepsel moet lijken. Een christen zegt; Er moet wel iemand zijn die groter is dan ons, op wie wij lijken. De niet-christen ‘ziet’ dit niet en gelooft het daarom niet.
Dit is het beeld wat vaak van christenen wordt gemaakt; een niet relevante verwijzing naar een niet bestaande God. Dracula bestaat tenslotte niet. (Maar je mag dit best geloven, ieder z’n waarheid tenslotte..)
.
Op de afbeelding hieronder zie je ook een verwijzing naar God, die wel relevant en echt is. Die, als je wilt zien, het meest met de logica in overeenstemming is. Ook al kun je het niet ‘zien’.
Hoe kun je dit nu voor ‘jezelf’ houden als het is wat je tot leven gebracht heeft, in leven houdt en alles is wat je vewacht in de toekomst?
Wat dwaas is voor de wereld is wijs in Gods ogen. Hoe belangrijk om in deze waarheid geworteld te blijven, een levende relatie met God te hebben en elkaar te bemoedigen met Gods wijsheid!
En om met de eerste vraag weer te eindigen: Kan je je levensovertuiging en daarmee samenhangende wereldbeeld een rol laten spelen in je dagelijkse leven, school, werk? Het antwoord wat mij betreft: Hoe kan het anders?!
Vader dat wij dwaas mogen zijn voor U. Raak ons aan en geef ons de ogen om te zien. U bent zo groot!
