Steun ons | Klik hier
Ik was van de week aanwezig bij een (kring)bijeenkomst van de kerk. Tijdens deze kring gaf een van de deelnemers aan soms niet te kunnen bidden als hij God niet ervaart. Hij benoemde in samenhang met zijn persoonlijkheid; ‘ik ben een emotioneel mens’. Niet dat hij niet rationeel zou zijn, maar als het aankwam op het (ontbreken van) gevoel had dat de overhand in gedrag en het nemen van beslissingen. Zoals dus het niet kunnen bidden op momenten, terwijl er wel reden voor gebed is.
Dit viel me vanmorgen weer in en ik bedacht me dat ik het wel herken. Het is moeilijker bidden als je geen dikke warme deken om je heen voelt. Alhoewel, is dat zo?
Vergelijk het eens met een huwelijk. Als je emotioneel minder verbonden bent, is het moeilijker intiem te worden. Dat is zo. Je deelt minder makkelijk je gevoel en gedachten. Maar het huishouden loopt gewoon door. Je blijft toch met elkaar in gesprek over de boodschappen, stofzuigen, hond uitlaten en kinderen naar bed doen.
De vraag die we onszelf kunnen stellen is: leef ik samen met God? Woont God bij mij in?
Als het alleen visites zijn en je bent emotioneel minder verbonden – wat in elke relatie gebeurt en een signaal is om weer in elkaar te investeren – dan is daarmee de ontmoeting voorlopig klaar. Woon je echter samen, dan ontmoet je elkaar alsnog.
Bedenk nu eens dat je in de tuin aan het werk bent en je haalt jezelf ergens lelijk aan open. Of je nu emotioneel verbonden bent of niet; je rent toch naar binnen en vraagt je partner (of moeder, broer, … vul maar in) om even te helpen met het schoonmaken en het aanleggen van verband. Je hoeft niet eens te roepen; je partner merkt meteen dat er iets mis is en komt zelf polshoogte nemen.
Ga je echter zelf aan de gang zonder hulp, wijs je de aangeboden hulp misschien zelfs af, dan is er meer aan de hand. Dan zijn er emotionele blokkades die niet gaan over iemands karakter, maar over iemands pijn. Over verwondingen en littekens op de ziel.
In dat geval gaat het niet meer over het ervaren van aanwezigheid en het ervaren van emotionele verbondenheid, maar over emoties die blokkades opwerpen zoals boosheid, verdriet en angst.
Dit is slechts één voorbeeld. Je kunt het natuurlijk ook omdraaien en juist rationaliteit als blokkade hebben, waardoor het ervaren van Gods aanwezigheid buitengesloten blijft.
Het is goed om zo nu en dan met God eens in relatietherapie te gaan en je af te vragen hoe bepaalde gedragspatronen en blokkades zijn ontstaan en weggenomen kunnen worden. Deze werpen namelijk vaak ook geestelijke blokkades op en kunnen afgebroken worden. Niet vanuit een psychologisering van het geloofsleven, maar vanuit een diepe verbondenheid met de Levengever zelf.
