Jezus is mijn Overheid

GASTBLOG: Hans de Witte

“Elk voordeel heb ze nadeel”, zal ik maar zeggen. In dit geval als het gaat over het kennen van de Bijbel. Het voordeel, zo wordt gezegd, is dat het goed is om Gods woord paraat te hebben, het geeft zekerheid en kan bijvoorbeeld worden ingezet met proclamatie. Het nadeel ligt er voor mij in dat ik de tekst inmiddels ken, dat ik weet wat er gaat gebeuren. De glans is er een beetje af, als het ware. De laatste tijd vind ik dat de boodschap revolutionair is.

Is het nou allemaal zo bijzonder, ik bedoel: God en Jezus en het geloof? Ik raak er meer en meer van overtuigd dat het inderdaad bijzonder is. Dat het goede nieuws precies dat is: Goed en Nieuws. Die overtuiging komt voort uit een wonderlijke mix tussen geloof en logica, die zo ver gaat dat het geloven zélf voor mij iets heel logisch is, of dat in ieder geval zou moeten zijn.

Deze blogpost is een soort hardop denken, ik neem je mee langs een aantal dingen die me zijn opgevallen, waar ik over nadenk. Laat ik vertrekken bij wat ik net zei: “Geloof is logisch”, dan komt de rest vanzelf wel. Men neme het laatste deel van Lucas en Handelingen, hoofdstuk 1. Dat stuk Handelingen heb ik vaak gelezen, maar vooral omdat het voor hoofdstuk 2 komt, waar de actie is: de uitstorting van de Heilige Geest. Gelukkig lees ik de laatste tijd blanco: ik weet niet wat er hierna komt. Ook beleef ik mee wat de beschreven personen ervaren, bedenk waarom ze kiezen, zeggen en doen zoals ze dat doen. En dan wordt het interessant.

Okee: hier hebben we een aantal mensen die een paar jaar met Jezus hebben meegelopen. Die vanaf het begin al door hadden dat deze Rabbi wel iets bijzonders had. En dan in die paar jaar zo ongeveer standaard met hun mond open van verbazing liepen vanwege de dingen die Jezus zei en deed. Ja, hij zei ook dingen over doodgaan en weer opstaan, maar vanuit een blanco benadering bedenk ik dat die info niet echt blijft plakken. Ik bedoel: aan welk kapstokje moet je het ophangen? Dus wanneer Jezus ter dood wordt gebracht, lijkt het er toch ernstig op dat deze Messias net zoals de honderden andere Messiassen in die periode gewoon dood is. Dus: rouwen en daarna weer doorgaan, zo was de planning. Komen nota bene twee vrouwen vertellen dat Jezus is opgestaan!

Wat ik erg logisch vind, maar ook heel grappig, is dat Jezus op allerlei manieren laat zien dat hij het echt is, dat hij echt uit de dood is opgestaan. Hij vertelt de Emausgangers over de reden van zijn lijden en sterven, eet wat met ze, opent hun ogen, vraagt later ook wat te eten, laat Thomas zijn wonden zien. Even referentiekader aanmaken, zeg maar. O ja, daar nam hij best wel even tijd voor: veertig dagen, waarin hij steeds bewees dat hij leefde. Daarna gaat hij ook nog eens naar de hemel. Staan ze zo lang te staren dat er een setje engelen aan te pas moet komen om ze te vertellen dat Jezus ook weer terug zal komen.

Ik weet het: ik herhaal eigenlijk gewoon wat er in de Bijbel staat. Maar de impact van de feiten op de volgelingen van Jezus was zo enorm, dat je even de setting moet vatten. Ze gingen helemaal los, in gebed. Ze wisten precies waar het om draaide, ze leverden geen half werk. Hun perspectief: Jezus is God, Hij heeft alles losgelaten om te sterven voor alle mensen, waarom zouden wij dan nog veroordelen, achterstellen en dingen voor onszelf houden? Tot zover de inside story.

Dan de outside story. Er is opeens een raar clubje mensen die zeggen dat God mens is, dat hij dood is en toch leeft. Beetje raar. Maar uit alles blijkt dat ze niet gek zijn, dat ze het heel serieus nemen, tot het naadje gaan. Ik bedoel, die gasten zijn niet helemaal lekker hoor: ze noemen die Jezus hun Heer, als in Kurios (κύριος). De Joden zijn pissig op ze omdat je dat alleen tegen God zelf zegt, de Romeinen vinden het ook goddeloos omdat je de keizer met dat woord als god vereert. Dit clubje mensen conformeert zich niet echt, zal ik maar zeggen, en dat komt ze zwaar te staan. Toch hebben ze een flinke aantrekkingskracht, vooral op de verschoppelingen (en dat zijn er nogal wat). Ze behandelen iedereen als gelijke, delen uit, genezen en zeggen dat allemaal te doen uit liefde voor hun Heer.

Pfoei, wat een omweg! Geloof is logisch, daar begon ik. En daar begon het geloof zelf ook. Voor degenen die Jezus levend hebben gezien, was het geloof gelijk aan zeker weten, het was erg logisch dat Jezus de Zoon van God was, hij had het zojuist bewezen door uit de dood op te staan. Voor hen was geloven in Jezus net zo logisch als geloven dat de zon ’s ochtends opkomt.

En nu? Nou, ik vind het wel goed om dit regelmatig te bedenken. En dan na te denken over de setting van mijn verhaal. Over het woordje Heer, dat nu een beetje laffe klank heeft. Welk woord zou hetzelfde effect hebben in deze tijd? We hebben niet echt meer een keizer, de koning is meer ceremonieel en de premier is democratisch gekozen. Allemaal niet echt de baas dus.Ik doe het met: Jezus is mijn Overheid. Natuurlijk dien ik de keizer: de overheid. Dat doe ik omdat Jezus dat verwacht, omdat het goed is. Maar de overheid, politiek, de economische groei, religie, status, geld en facebook wil ik allemaal niet bovenaan laten staan. Daar hoort Jezus te staan.