Afgelopen zondag refereerde de spreker tijdens de dienst aan fysiotherapie die hij nodig had na een ongeval. De therapeut had aangegeven dat er ook iets gedaan diende te worden aan de in het lichaam zichtbare stress, omdat dit voor gespannen spieren zorgde. Zolang de stress aanwezig zou blijven, zou er onvoldoende vordering gemaakt kunnen worden tijdens de fysiotherapie.
Ik moest denken aan de Grote Fysiotherapeut die door zijn behandeling niet alleen zorgt voor verlichting, maar ook verborgen zaken aan het licht kan brengen. Misschien wel juist ook dat laatste. Als er geen zaken aan het licht komen zouden we niet kunnen groeien, veranderen. De bindingen die in ons leven aan het licht komen kunnen ons naar beneden halen. We kunnen twijfelen of Gods kracht nog wel aanzet tot vernieuwing. Maar in het licht van de Grote Fysiotherapeut mag je ook blij zijn er dat er (verborgen) zonden aan het licht komen. Omdat Hij geen symptomen wil bestrijden – en zo de kwaal laat voortwoekeren – maar de kwaal wil uitroeien. Daadwerkelijk wil bevrijden. Geen ‘mantel der liefde’ die alle vuiligheid bedekt en het mooi van buiten, maar van binnen rot laat. Dit is wat het betekent te sterven aan jezelf, zo nodig beetje-bij-beetje, om in Hem tot leven te worden gewekt.
Door het lezen van George MacDonalds ‘Droomwereld’ werd ik me er meer van bewust dat het leven met Jezus gaat om karaktervorming en dat zo ‘alles meewerkt ten goede’ (Rom.8:28). Niet dat de hoofdfiguur alleen goede dingen overkomt – of hij er achteraf hartelijk om kan lachen – verre van dat. Toch, hoe verder het verhaal vordert, hoe duidelijker blijkt dat hij een mooier mens aan het worden is. Iemand die niet meer achtervolgd wordt door zijn schaduw, zodat hij geen ‘man buiten zichzelf’ meer hoeft te zijn. En daardoor meer zichzelf. Iemand die dankzij groeiend karakter het juiste pad weet te kiezen. Tegen zelfzucht, lusten en verleidingen in. Het pad volgend zoals het zich aandient, als was het zo klaargelegd voor hem. Verlangend naar het goede, het goede kiezend, omdat het goed is. En er is goed omdat God goed is.
Dallas Willard schrijft over een leven met Jezus, dat er groei zit in de manier waarop we hem kunnen volgen. Uiteindelijk mogen we in zijn vriendschap en onze overgave de kracht vinden om de werken van het koninkrijk te doen. En dat we in zijn koninkrijk zoveel macht hebben als we kunnen dragen, om het goede te doen. Waarvoor een ‘allesomvattende innerlijke verandering van hart en ziel nodig is’. Daarvoor is het nodig om jezelf te verliezen zodat je leven kunt vinden. Want ‘grote macht vereist groot karakter’.
In Genesis krijgt de eerste mens de levensadem ingeblazen. Jezus laat de eerste volgelingen zien hoe ze moeten leven en blaast hen vervolgens zelf zijn Geest in (Joh.20:22). Het eerste brengt leven, Jezus geeft doel, het laatste levenskracht om de gestelde taak te volbrengen. Door de Vader, via Jezus, in de Geest.
Door het avontuurlijke leven met Jezus aan te gaan worden we zijn vrienden en zullen we karakter krijgen. Dat wil zeggen dat we steeds meer op Hem gaan lijken. Door de keuzes die we maken en de confrontatie die we aangaan – vooral met onszelf. Maar we zullen er kracht voor krijgen. En hoe meer we gaan leven met Hem – leven in het koninkrijk – hoe meer we toevertrouwd kunnen krijgen.
‘Want in hem is alles ontstaan en heeft in Hem zijn doel.’ (Col.1:16, Rom.11:36)
‘Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen, die God van tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.’ (Efeze 2:10)