Ik eindigde vorig blog met een disclaimer: Corona bestaat en kan gevaarlijk zijn. Vaccineren kan (heel) nuttig zijn. Medisch testen is soms nodig.
Ik ben echter pertinent tegen het (zonder arts) testen van gezonde mensen (zonder klachten). En dan nog meen ik dat kritische afweging moet worden gemaakt. Voor kinderen ben ik ook tegen het testen mét klachten. Het heeft namelijk geen bewezen nut voor zowel kind als maatschappij. Er zijn echter voldoende argumenten tegen kindertesten.
Lees hier alle delen: Kindertesten en sociale uitsluiting
Ik kan mij dan ook niet vinden in het huidige overheidsbeleid om op grote schaal gezonde kinderen te testen. Het onvermijdelijke met grote gevolgen volgt vroeg of laat: een hele klas jonge kinderen thuis in quarantaine vanwege een positief testresultaat.
De sociale isolatie en uitsluiting die hiermee gepaard gaan stuiten mij ronduit tegen de borst. Dit heeft verder psychische impact en een impact op de sociaal-emotionele en didactische ontwikkeling van het kind. En niet alleen voor degene die zich niet laat testen. Wat te denken van de ‘aanstichter’? Degene waardoor de hele klas in quarantaine moet? Wat doet dat met een kind, ouders en sociale en psychische context?
En dat tegen het toch kleine risico voor de volksgezondheid (voor mensen onder de 70 jaar oud een kans van 0,04%, onder de 40 jaar oud slechts 0,001%)? Mag hiermee voor deze grote groep, met zo’n klein risico, dan alle bescherming van de rechten worden opgegeven? Zeker als het kinderen betreft zeg ik: nee!
Het gaat bij kinderen en de basisschool dan ook over het gemakzuchtig omgaan met de privacywetgeving en medische vertrouwelijkheid, een aantasting van integriteitsrechten; met name de lichamelijke integriteit! Maar ook vrijheidsrechten en kinderrechten; zoals het recht op ontwikkeling.
Basisscholen en testlocaties
Nu is het credo bij het kindertesten weliswaar dat het ‘op vrijwillige basis’ is. Maar er is toenemende sociale druk vanuit zowel school, ouders als klas. Op sommige basisscholen (zoals de onze) wordt de GGD op school uitgenodigd om de hele klas achter elkaar te testen. Scholen worden hiermee van een veilige en educatieve omgeving tot een medische testlocatie gemaakt. Dit levert een nog grotere (groeps)druk op. Het is daardoor steeds minder makkelijk op individuele basis een weloverwogen afweging en dus mogelijk afwijkende keuze te maken.
Ik verwacht van scholen echter gedeelde zorgen met betrekking tot het testbeleid van kinderen en de borging van de eigen keuze hierin. Het is moeilijk te begrijpen dat een basisschool zonder slag of stoot meegaat in alle aanbevelingen/richtlijnen van overheidswege zonder dit zelf volledig af te wegen. En daarnaast ook nog eens (actief) de GGD te laten testen op schoollocatie. Dit komt ongetwijfeld het gemak van ouders tegemoet die toch wel hadden gaan testen. Maar niet aan de ouders die bezwaard zijn en om uiteenlopende redenen niet willen overgaan tot kindertesten.
Hiermee wordt ook de mate van sociale en overheidscontrole vergroot. Het is tenslotte vanaf de testdag duidelijk zichtbaar welk kind op een bepaald tijdstip (niet) komt (overheidscontrole) en daarnaast is het voor klas en ouders heel duidelijk welk kind er niet is (sociale controle).
Maakbaarheidsideaal
Dit neem ik schoolbesturen kwalijk: het promoten van een maatschappij gedreven door een risicomijdende cultuur (in plaats van vertrouwen), gestoeld op enkel biomedische principes (in plaats van het bredere gezondheidsperspectief) en voortgezet op basis van een wereldbeeld waarin maakbaarheid centraal staat.
Dichtbij is de dag dat een kind alleen nog naar school mag als het met tests kan bewijzen kan dat het gezond is. Komt de school dán eindelijk op voor de rechten van het kind? Of is ook dat een visie waar de scholen bestuurlijk achterstaan omdat ‘het beter is voor de groep’, ‘omdat het in de richtlijn van de overheid staat?’ of ‘Omdat we nu eenmaal niet iedereen 100% tevreden kunnen stellen’?
Wij laten onze kinderen (in overleg en in vrijheid) niet testen indien zij geen klachten hebben en/of wij daarvoor geen aanleiding zien. Dit levert de reële mogelijkheid op dat ons kind een groot deel van het schooljaar zal gaan missen, zodra er meerdere positieve tests volgen. Let op: dit zijn dus geen zieke kinderen! Het geeft ook geen besmettelijkheid aan. Het zijn kinderen die mogelijk in aanraking zijn geweest met het virus en hierop een positieve uitslag krijgen.
De beste keuze
De verplichte quarantaine maakt dat onze kinderen met de hele klas 5 dagen thuiszitten. Maar het maakt ook dat een deel daarna weer naar school mag en de niet-geteste en positief geteste kinderen nog 5 dagen thuis moeten blijven. Wat doet dat met kinderen? En wat betekent dat voor de lessen op dag 6-10?
‘Onze’ school heeft aangegeven niet te kunnen streamen, dus de kinderen thuis zijn geen onderdeel meer van de reguliere klas. Maar er is ook geen extra capaciteit voor instructievideo’s of iets dergelijks voor de kinderen thuis. Dit betekent waarschijnlijk dat het gaat om huiswerkopdrachten en een dagschema voor de overige dagen. En dat is slechts het begin. Er zullen meerdere perioden van quarantaine volgen. Dit geeft ongelofelijke druk op kind en ouders. Want de ouders mogen weer thuis opdraven om de kinderen op te vangen en te begeleiden.
Hoe bestaat het dat een school dit kan zien als de beste keuze? Ik maak me hier grote zorgen over. Tijdens een 10-minuten gesprek hebben wij bijvoorbeeld met een docent gesproken over extra aandacht bij bepaalde vakken en het belang van goede individuele instructie. Is ook dat nu ondergeschikt aan het groepsbelang? Of komt na eerder genoemde negatieve sociale en psychische consequenties ook voldoende op het kind afgestemd onderwijs in het geding?
Samenvattend:
- Ik ben tegen het testen van gezonde kinderen;
- Ik ben tegen de sociale isolatie en uitsluiting op basis van vermeende besmettelijkheid en het door school gehanteerde test- en quarantaine beleid (en ben van mening dat school kan besluiten hiervan af te wijken);
- Ik ben tegen een uitbreiding van de medicalisering van de maatschappij en toenemende overheidsmaatregelen (zoals wellicht straks bewijzen dat je gezond bent);
- Ik ben tegen het gebruik maken van de veilige leeromgeving van kinderen voor een medische testlocatie;
- Ik ben tegen de sociale- en overheidscontrole op testen en vaccineren (alhoewel ik niet perse tegen testen en vaccineren in het algemeen ben).
Dit was het laatste deel van een tweeluik. Er kunnen bezwaren en tegenargumenten ingebracht worden tegen dit blog. Een aantal probeer ik voor te zijn en te beantwoorden in het volgende verdiepende deel behorende bij deze blogserie.
< Eerder blog lezen uit deze serie | Volgend blog lezen uit deze serie >