Steun ons | Klik hier
Ik sta op glas
Het mocht eens breken
Duizend stukken
Mijn gebreken
In de pas
Zoals het moet
Niet rennen, dansen
Verstandig is goed
Ik zie er doorheen
Eronder de zee
Niet strand maar stroming
Neemt mijn blik mee
Een kolkend gemeen
Als zeemansgraf
Ik aanschouw het
Angstig en laf
Dan kijk ik op
En zie de Ander
Ga door de grond
En verander
Ik sta op gras
Stevig gegrond
Geen stukwerk
De cirkel is rond
