Recensie de Didache | Reformatorisch Dagblad

De Didachè, kortweg de leer of het onderwijs van de apostelen, is een van de oudste documenten uit de vroegchristelijke kerk. Ze wordt gedateerd rond de eerste eeuw.

Het was de tijd van het Nieuwe Testament in wording. Onder veel christenen was de Didachè populair, maar ze haalde echter niet de canon en werd ook niet opgenomen in de apocriefen. Eeuwenlang was het geschrift vergeten. Pas in 1873 werd het in Constantinopel (het huidige Istanbul, Turkije) weer aangetroffen. Tien jaar later, in 1883, werd de Didachè opnieuw uitgegeven, maar het bleef een relatief onbekend geschrift.

Ten onrechte, want de Didachè geeft in kort bestek scherp de hoofdlijnen van de Bijbel weer. De nadruk ligt op een heilig leven, wervend naar de wereld toe. Duidelijk verwoordt het werkje de twee wegen. Ook staat er een befaamde passage in over de doop, een van de oudste getuigenissen over dit onderwerp. „Indien u geen stromend water hebt, doop dan met ander water. Indien het niet met koud water kan, dan met warm water. Indien u geen van beide ter beschikking hebt, giet dan driemaal water over het hoofd in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.” De wijn en het gebroken brood zijn alleen voor de gedoopten. Vasten en belijden van zonden zijn er nauw mee verbonden.

De Didachè is opnieuw vertaald door Arjan de Kok, met toevoeging van de originele Griekse tekst, voorzien van uitgebreide eindnoten met commentaren en Bijbelverwijzingen. Een aanwinst uit de Vroege Kerk.