GASTBLOG: Hans de Witte
Je kent dat wel, dan zweeft er een bijbeltekst door je hoofd waar je vervolgens aan blijft denken. Ik had dat ook, en het komt door Elly en Rikkert Zuiderveld.
Lang, lang geleden, toen ik nog jong was, stond er bij ons thuis vaak een elpee aan van Elly en Rikkert, met daarop de tekst: “Al waren je zonden als scharlaken, wit als de sneeuw zal ik ze maken…”
Als kind vond ik het beeld al mooi, het idee van zuivere, witte sneeuw sprak me aan. Nu deze tekst in mijn hoofd bleef dacht ik er verder over na. Ik zocht de tekst op, het is Jesaja 1 vers 18. Ook in Psalm 51 vers 9 staat er iets moois met sneeuw, de dichter vraagt om gereinigd te worden, zodat hij witter is dan sneeuw.
Hoe zit dat dan met sneeuw? dacht ik. Net als mijn eerdere gedachten over de regenboog, kwam ik al snel bij Jezus uit.
Als ik een sneeuwvlok vergroot op een foto zie, vind ik dat prachtig. 
Het valt op dat een sneeuwvlok van zichzelf kleurloos is. Toch is sneeuw, dus een heleboel sneeuwvlokken bij elkaar, erg wit. Zelfs zo wit, dat ik er een zonnebril bij nodig heb. De natuurkunde van een leek: sneeuw weerkaatst wit licht.
Soms ben ik hard aan het werk met mijzelf en voor mijzelf, aan het proberen en aan het ploeteren. Maar God zelf heeft mij, door Jezus, wit als de sneeuw gemaakt. Hij ziet mijn zonde, mijn gebrekkigheid en falen niet, hij ziet Jezus. Jezus in mij reflecteert het licht van God, zoals sneeuw licht reflecteert. Voor God ben ik wit als de sneeuw. Dat scheelt een hoop ploeteren.
Bedankt Elly en Rikkert, voor het zinnetje in mijn hoofd…