Er zijn mensen om me heen die twijfelen over hun geloof, die twijfelen aan hun relatie met God. Dat kan verschillende gronden hebben, maar ik denk dat deze makkelijk over het hoofd wordt gezien: Intimiteit waarin je jezelf mag zijn – moet zijn – is de basis om daadwerkelijk verbondenheid te kunnen ervaren. En ik denk dat dit ook een hoopvolle boodschap is omdat velen zichzelf zijn kwijtgeraakt in allerlei ‘moeten’s’.
Ik wil een korte gedachte met jullie delen over twee interessante uitspraken die mij recent (weer) onder ogen kwamen. Oppervlakkig bekeken lijken ze elkaar tegen te spreken, maar op een dieper niveau versterken ze elkaar.
Tussen God en mens is sprake van hechtingsproblematiek. God verlangt naar verbondenheid met de mens, zoals een ouder met zijn kind. Maar we zijn geneigd te vechten, vluchten of bevriezen.
Er is een relatie tussen de dingen die je voelt, denkt, zegt en doet. Hoe werkt dat in ons geloof? ..Geloven is denken EN doen!